Życie jest ciągłą podróżą albo w głąb siebie albo po świecie... ~Rena Maria, zdjęcie: Wodospad Niagara

Zaburzenia somatyczne - diagnoza, profilaktyka, terapia

Za bazową metodę leczenia zaburzeń nerwicowych uznaje się psychoterapię.

Najbardziej skuteczna jest terapia poznawczo-behawioralna, która polega na dotarciu do bezpośrednich przyczyn stresu oraz odpowiedzi na pytanie dlaczego osoba dąży do potrzeby czucia się chorą?

Sukces leczenia pacjentów posiadających zaburzenia psychosomatyczne, uzależniony jest od odpowiedniego terapeuty, a także zaangażowania oraz pracy własnej każdego pacjenta.

Przede wszystkim osoba doświadczająca zaburzenia i choroby musi wykazać się chęcią zrozumienia samej siebie, dążeniem do poznania przyczyny aktywną postawą względem współpracy.

Bardzo ważny jest fakt iż można minimalizować wystąpienie zaburzeń psychosomatycznych jak również zupełnie im zapobiegać.

W związku z tym konieczne jest:

• prawidłowe odżywianie

• skuteczne wysypanie się

• zwrócenie uwagi na tryb życia

• stosowanie konkretnych metod radzenia sobie ze stresem

• odpoczynek w ciągu dnia

Objawy somatyczne to:

• bóle mięśni i stawów

• bóle głowy

• bóle gastryczne

Od niedawna w większości leksykonów i encyklopedii można znaleźć pojęcie psychosomatyki. Jest to dziedzina zajmująca się występowaniem i leczeniem chorób somatycznych, u których podłoża leżą określone przeżycia psychiczne:

• choroba wrzodowa

• anoreksja

• bulimia

Psychosomatyka jest działem medycyny oraz psychologii, który koncentruje się na powiązaniach między ciałem a psychiką. Skoncentrowany jest na wpływie czynników psychicznych i emocjonalnych na ogólny stan zdrowia osoby. Odpowiednim przykładem są dwa zaburzenia wymienione powyżej, które w ostatnich latach występują bardzo często. Są to bulimia oraz jadłowstręt na tle psychicznym, czyli anoreksja. Zaburzenia te można zaobserwować w świecie modelingu.

Nieprawidłowe przetwarzanie negatywnych emocji doprowadza do takich chorób jak:

• depresja

• niechęć

• agresja

Aby doprowadzić do ich rozładowania należy każdorazowo odreagować wszelkie takie jak komponent psychiczny, wegetatywny i motorniczy. Jednak nie zawsze takie zachowania są możliwe.

Błędem jest traktowanie człowieka jako mechanizmu, który składa się z odrębnych części, które w razie nieprawidłowości można wymienić albo naprawić niezależnie od pozostałych elementów. Często również jest tak że nie ma jednej przyczyny i jednego skutku.

Celem psychosomatyki jest wskazanie na konieczność holistycznego całościowego wglądu na każdą osobę, przede wszystkim podczas choroby.

Stan psychiczny organizmu nieustannie modeluje każda funkcję życiową. Nawet niegroźna infekcja w jakiś sposób uzależniona jest od stanu psychicznego jednostki. Psychika ludzka w każdej chorobie odgrywa określoną rolę a może i najważniejszą. Duże znaczenie odgrywają również duchowe oraz społeczne warunki, które mają bardzo duże znaczenie w zakresie powstawania, przebiegu a także pokonywania choroby.

Światopogląd i przekonania odgrywają bardzo ważną rolę w całym przebiegu choroby, tak samo jak matryca społecznych i biologicznych uwarunkowań.

W każdej terapii, jak i na etapie diagnozy oraz profilaktyki, konieczna jest refleksja nad aspektami psychologicznymi oraz antropologicznymi każdego zaburzenia. Celem jest dostrzeżenie związku pomiędzy indywidualną historią oraz jej interpretacjami a przejawem zaburzeń.

Przyczyn zaburzeń możemy szukać w:

• stresie

• poczuciu zagrożenia

• lęku

• różnorodnych obciążeniach

Ciało nie ma zbyt wielu możliwości aby komunikować się w sposób jasny i skuteczny. Jego językiem jest wysyłanie różnorodnych sygnałów poprzez dolegliwości takie jak ból, zapalenia, mdłości, nawet nowotwory. Podłożem zaburzeń funkcjonalnych jest przeżywanie uczuć aspołecznych, negatywnych, nieakceptowalnych jak również długotrwałe napięcia wynikające z niespełnionych celów i marzeń.

Podczas powstawania zaburzeń bardzo dużą rolę odgrywa obserwacja i interpretacja własnego życia orza rzeczywistości, Człowiek nie tylko może ulec chorobie ale również utrzymywać, tworzyć oraz powodować.

Ludzie stale funkcjonują między kategoriami: móc, chcieć, wypada, powinno się, musieć. W związku z czym ujawnia się jednocześnie jego wolność a także strach i lęk. Człowiek może potrzebować własnego cierpienia oraz skutków choroby aby zrozumieć. Wszelkie konflikty i kryzysy pochodzą z rozbieżności pomiędzy pragnieniami otoczenia a własnymi, albo z konfliktu pomiędzy oczekiwaniami a rzeczywistością.

Kryzys jest pojęciem centralnym. Każdy człowiek funkcjonuje w takim otoczeniu, co do którego musi przyjąć konkretne postawy, w związku z czym towarzyszą mu stale różnorodne emocje i stany - nie zawsze pozytywne.

Każdy człowiek koncentruje się na tworzeniu przyszłości, stawianiu celów i pragnień.

Psychologia zdrowia jest bardzo dużą pomocą jeśli chodzi o zapobieganie wystąpienia różnych chorób. Uczy ona jednostki szeroko pojętej zmiany postaw oraz zachowań które dotychczas były zagrażające dla ich zdrowia. Przykładem jest terapia behawioralno-poznawcza, która wspomaga rzucenie palenia albo walkę z otyłością.

Psychoterapia behawioralno-poznawcza skuteczna jest w leczeniu zaburzeń somatycznych. Wspiera pacjenta poprzez kształtowanie korzystnych i eliminację niekorzystnych zachowań, które służą lepszemu przystosowaniu jednostki względem środowiska.